Het Betje Wolff museum is al vanaf 1950 te bewonderen en door smalle gangetjes kon en kun je het hele huis waar Betje Wolff en Aagje Deken gewoond hebben bekijken. Heel bijzonder dat alles wat in het museum staat door de jaren heen is geschonken door de bewoners uit de Beemster.
Ik zei smalle gangetjes en dat was dus ook bij de entree het geval. Koffie of thee nuttigen, jassen ophangen, rollators, het waren allemaal uitdagingen.
Na jaren erover gespeculeerd te hebben werd het in 2019 langzaam aan een feit dat het museum verbouwt zou gaan worden. De jaren daarop werd er achter de schermen hard gewerkt aan een ontwerp en het regelen van een vergunning.
In 2023 was het dan zover en dankzij vele sponsoren werd de verbouwing financieel mogelijk gemaakt.
Hiermee was het plaatje nog niet compleet want de plek van de koets was nu verdwenen dus er moest daar nog iets voor bedacht worden. Dat werd een koetshuis achter op het erf.
Dit nieuwe koetshuis is geheel in eigen beheer gebouwd door vrijwilligers met verstand van zaken. Het saamhorigheidsgevoel was groot en de energie van deze mensen, waarvan de meeste aardig op leeftijd om het netjes te zeggen, leek wel onuitputtelijk. Het eindresultaat is daar dan ook naar, een mooi gebouw waar een dak vol met zonnepanelen op ligt helemaal uit het zicht.

De feestelijke Opening op één november werd ingeluid met de komst van Betje Wolff een Aagje Deken zelf. Zij arriveerden per koets en zo bleek, ze hadden de lange reis uit Frankrijk afgelegd om hun oude huis met de nieuw aanbouw te bewonderen.
Eenmaal binnen via de nieuwe entree met garderobe, werd in de aanbouw, waar zeker ruimte is voor veertig personen, een presentatie gehouden door Aafje de Jong en Bert Jaarsma.
Helemaal van deze tijd is het energieverhaal. Door terugwinning van (aard)warmte wordt frisse lucht die binnenkomt verwarmt dit is dus heel duidelijk te merken aan het kostenplaatje.
Ook bijzonder is dat de dakpannen die van de verbouwing van de vermaning aan de Middenweg af kwamen hergebruikt konden worden voor dit project.
Maar buiten dit alles is de verbouwing een plaatje, het is op een bijzonder mooie manier gerealiseerd en op een dusdanige manier zodat de oude kenmerken zichtbaar zijn gebleven. Dit raad ik u aan om zelf te gaan bewonderen.

Het museum wordt compleet gerund door vrijwilligers en daar kun je nooit genoeg van hebben. Mocht u zin hebben om mee te helpen in het museum op wat voor manier dan ook, dan verzeker ik u van een ontzettend leuke tijd met deze betrokken mensen.

Arianne

(Foto: Remco Schoonderwoert)