Zaterdagavond 28 januari. Beemsters Fanfare mag eindelijk weer een Winterconcert aanbieden. Dit is alweer drie jaar geleden. Toegegeven, ze hebben ondertussen op tal van momenten opgetreden maar de Winteruitvoering blijft voor hen toch een bijzondere gebeurtenis. 

Jaarlijks wordt aan een trouw donateur een ruiker aangeboden. Ditmaal valt mevrouw Schipper de eer te beurt.

Er is gekozen voor een gevarieerd programma. Wim Klaver: “We openen eens niet met een mars!”. Maar met de meest gespeelde componist in de wereld: Jacob de Haan. Concerto d’Amore. De spanningsboog van het publiek kennende, is er sowieso gekozen om de eerste helft een iets zwaarder accent te geven. Ik ben erg onder de indruk van Swedisch Folksong. Een arrangement van Willem Flisijn. En the Glanmasan Manuscript van Marc Jeanbourquin. Een pittig stuk, beaamt ook Wim. Dankzij zijn korte introducties, leert hij me beter te luisteren. Er zijn gedurende het programma diverse soli. De solisten kunnen dat prima aan.

Het laatste nummer voor de pauze brengt weer een verrassing. Wisseling op de bok. Wim maakt plaats voor Hugo Tiel. Deze heeft op de Gemeenschapsveiling succesvol geboden op een door Klaver aangeboden kavel: Korte dirigeerinstructie en optreden tijdens winteruitvoering. Hij doorstaat de maestro-proef uitstekend.

Na de pauze met verloting wederom een verrassing. Een optreden van een deel van de cast van theaterspektakel Blitskikker. De ouders van de bruid komen op ‘verfijnde’ wijze vragen of Beemsters Fanfare wil optreden tijdens de huwelijksvoltrekking medio juni. Daar wordt door de leden positief op gereageerd. Als vingeroefening worden een aantal toepasselijke lichte nummers gespeeld. Tot groot genoegen van de ouders. Die daarna tevreden huiswaarts keren.

Goed in het gehoor liggend en met flair gespeeld zijn de bekende nummers House of the Rising Sun, a tribute to Amy Winehouse en Huevos Habaneros. Allemaal met een eigen twist gebracht.

Beemsters Fanfare is onder leiding van Wim Klaver uitgegroeid tot een uitstekend optredend orkest. Om trots op te zijn. Zowel collectief als individueel. Een genot om naar te luisteren.

Wim dirigeert met fysieke en mimische overgave. Fascinerend om zijn linkerhand en gezicht nader te aanschouwen. Gebalde vuist, wijsvinger, handpalm naar beneden of juist omhoog. Duimpje. Ondertussen moet hij zijn partituur regelmatig omslaan (en dikwijls ook weer terug). Voorover buigen en weer terugverend. Lichtjes door de knieën en gestrekt. Huppelend op de bok. Van links naar rechts. Aandacht voor alle inzetten van de secties. Een glimlach hier, een grimasje daar. Afgewisseld door een knikje. Dirigeren kost inspanning. Dat is enigszins aan hem te horen als hij toelichting geeft op de nummers. Ik heb niet uitsluitend van het optreden van het orkest maar ook van de dirigent genoten.

Jubilarissen
Recentelijk heeft burgemeester Ellen van Selm positief gereageerd op de vraag of zij, geheel volgens de traditie, ‘beschermvrouwe’ wil zijn van het orkest. In die functie heeft zij namens het bestuur op zaterdagavond vier jubilarissen in het zonnetje gezet. Ze deed dat met veel flair. De jubilarissen zijn:

• Ans Klaver, 40 jaar lid. (gouden speld). Ans komt uit een muzikale familie. Ze vormen samen een orkest, met moeders als grootste fan en toehoorder. Via diverse orkesten elders komt ze uiteindelijk in september 1972 bij BF terecht. Janna is haar trouwe maatje. Samen oefenen op dinsdagavond. Ze zit voor de tweede maal in het bestuur. 
• Lia van Bavel, 25 jarig jubileum (zilveren speld). Ook Lia komt uit een muzikale familie. Met diepe roots in het orkest. Begin 1997 begonnen met altsaxofoon. Dat jaar ook lid geworden van BF. Als laatste van het gezin! Ook vocaal zeer actief. 
• Cor Kramer, 25 jarig jubileum (Zilveren speld). Van jongs af aan wist Cor dat de trombone zijn ding was. Het werd echter aanvankelijk trompet omdat ‘de deskundigen’ overtuigd waren dat hij te korte armen had voor de trombone. Gelukkig keerde hij later toch terug naar zijn eerste liefde. Via allerlei andere orkesten is hij uiteindelijk bij BF terecht gekomen.
• Martin Bergman, 25 jarig jubileum (Zilveren speld). Begint samen met Cor op 8 jarige leeftijd met muziekles. Op bugel. Hij neemt deel aan het opleidingsorkest. Op 10 jarige leeftijd mag hij meespelen met de Schermers Fanfare. Daar blijft hij tien jaar. Dankzij zijn muzikale maatje Cor maakt hij een transfer naar BF. Daar leert hij zijn partner Ananka kennen. Martin zit in het bestuur en is o.a. belast met het beheer van de instrumenten.

Geert