Op de tweede inspiratiebijeenkomst ‘Inspirerend Ondernemen in een Werelderfgoed’ op maandagavond 24 april was Cees van der Vlist, directeur Werelderfgoed Kinderdijk en voorheen meubelverkoper, uitgenodigd om uit te leggen hoe hij samen met zijn team er in geslaagd is Kinderdijk toeristisch hoog op de kaart te zetten. Kinderdijk, negentien molens en een gemaal, stond er in 2011 zeer slecht voor. Geen doortastend bestuur (geen ondernemers maar politici) en al diverse jaren verlieslijdend. In een aantal jaren zijn ze er in geslaagd om het lek boven water te krijgen. Van een jaaromzet van € 120.000,=  in 2011 naar € 3.800.000,= vorig jaar. Van 40 vrijwilligers en 8 beroepskrachten in 2011 naar 220 gekwalificeerde vrijwilligers en 40 beroepskrachten. Altijd leuk om zo’n man te horen. “De Beemster is door een gezaghebbende internationale club mensen (Unesco) uitgeroepen tot Werelderfgoed. Uw gebied heeft universele waarde welke de moeite waard is om door te geven aan de volgende generatie. U heeft goud in handen”. Aldus zijn openingswoorden. “Stel vast wie je (potentiële) doelgroep is en focus je daarop met je product. Ken je doelgroep. Zij zijn de ambassadeurs ”. Grote woorden. Maar hoe zit dat bij ons? Beemster richt zich op de zogenaamde kwaliteitstoerist en niet op de massatoerist. “Die willen best goed betalen voor kwaliteit. Sterker nog, gratis biedt geen kwaliteit”. Cees verkoos wat dat betreft de in (cultuur) historie geïnteresseerde Amerikanen boven de Chinezen. “Die willen alleen maar fotograferen en kopen de rommel die ze in eigen land gemaakt hebben”. Kinderdijk (lees molens) staat buiten Europa zeer goed bekend. Net als Beemster is het een openbaar gebied waar in principe niet voor betaald hoeft te worden (entree). “Een kleine zeventig procent van de bustoeristen koopt geen kaartje”. Zij hebben daar oplossingen voor gevonden. “Een Customer Journey App waarmee bezoekers vooraf allerlei diensten kunnen afnemen en betalen. Met verschillende thema’s en niveaus”. Ook wist hij gloedvol te vertellen hoe (groot) ondernemers bereid waren hun eigen product (bijvoorbeeld een grote verffabrikant) te koppelen aan Kinderdijk (goed onderhoud van de molens). “Samen met bedrijven de meerwaarde vinden. In Beemster hebben jullie ook zo’n ‘grootmacht’: Cono. Voor goede plannen is altijd geld! “. Tijdens de avond bleek dat Beemster qua (werelderfgoed) sitebezoeken zeer goed scoorde en jaloersmakend (althans, in de ogen van van der Vlist) goed scoorden bij onze zuiderburen. Daaruit blijkt maar weer: beter een goede buur dan een verre vriend.

GEERT

“Hoe dichter bij Dordt, hoe rotter het wordt”. Voorafgaand aan de lezing hoorde ik van de directeur deze uitdrukking en (nog leuker) de achtergrond hiervan. Groente werd in vroeger jaren vooral met de boot vervoerd naar de stad (markt). Als de handelaren de stad naderden, nam het aantal tollen waar men moest betalen toe. Dit betekende oponthoud. En dat kwam niet ten goede aan de kwaliteit van de waren (dus letterlijk en figuurlijk rot).