We schrijven 1974. Vanuit het initiatief (1971) van het door dominee Hanenburg ingestelde Vriendschappelijk Huisbezoek, wordt voor het eerst een grote (kerst)bijeenkomst gehouden. De basis van wat dit jaar voor de 45e keer wordt gevierd. Al wat langer in twee kernen: de Kapel in Zuidoostbeemster en de Keyserkerk in Middenbeemster. Mevrouw Bets de Waal was er de eerste keer bij en nu weer. Voor velen een beladen jaar. Want het Nederlands elftal laat, in de woorden van dominee Nico Schroevers, Duitsland winnen en dit land beweert dat het van Nederland gewonnen heeft. Het geboorteland van zijn vrouw Marie-Luise. Ze somt met gemak nog enkele opvallende zaken op uit 1974. Het jaar van Atje Keulen Deelstra, de Rubikkubus, de vorming van Zaanstad en de beweging Blijf van mijn lijf. Ook het jaar waarin Koosje Franken het Kerstverhaal vertelt aan Kinderen voor Kinderen.

Een volle Keyserkerk. Allen afgekomen op het thema ‘Sta op en breng licht’, gebaseerd op het Beemster Light Festival. Of zou het advocaatje met slagroom en de door het College geschonken en uitgeserveerde bitterbal in de pauze de drijfveer zijn geweest? Hoe het ook zij, de sfeer zit er gelijk goed in. Een genoeglijk samenzijn. Niet in de laatste plaats door het prachtig optreden van het Gelegenheidskoor Westbeemster onder leiding van Marian van der Hulst en pianist Coen Stoop. Ook de organisatie zit weer tiptop in elkaar. Elke gastvrouw, met naamkaartje op tafel, zorgt dat het de gasten aan niets ontbreekt.

Pastoor Luis Weel put uit zijn rijke persoonlijke historie in het Braziliaanse. Het is ook 1974 als hij daar door een man op een paard, zwaaiend met een mes, in de kerk bedreigd wordt. Omstanders weten de man, zijn paard achterlatend, te verjagen. Een land vol opstand.  Hij leest een gedicht voor van Don Helder Camara en memoreert de Jezuïet Nico Kluiters. Vermoord in 1985 in Libanon. : “Besef wat het betekent als je moet hunkeren naar vrede”, zijn de indrukwekkende woorden van de pastoor. 

Marie vertelt daarna het prachtige verhaal (parabel) van het Licht en het Donker. Elkaar tegenkomend op een station. De een zeulend met een zware koffer. De last van het leven. De ander met een handtasje. Donker leeft al jaren in duisternis. Gelukkig ontmoet hij Dwaallicht die hem doet beseffen dat licht & donker complementair zijn. Dat ze elkaar nodig hebben om hun innerlijke waarde te kunnen ontdekken en tonen aan anderen. “Broeder donker en Zuster Licht”, besluit Marie. 

Of wat te denken van het prachtige verhaal van de Evangelie van Jezus. Beeldend gebracht door Nico en Marie. De zwangerschap (“en het kind is niet eens van mij”), de volle herberg, de Koning, de Volkstelling en het doden van de jonge kinderen. Op deze wijze gebracht blijft het verhaal je leven lang bij. En altijd is daar weer de hoop. Het ontdekken van het ware licht. En het besef dat er ook op dit moment nog miljoenen kinderen bedreigd worden.

Even na half vijf, de samenzang van Ere zij God zit er op, verlaten de aanwezigen de kerk. Hun hart gevuld met alle onvergetelijke indrukken van deze middag. Een zeer genoeglijk samenzijn.

Geert