Op verzoek van Carla Bleesing, inspreekster bij de commissievergadering namens het Platform Stil in de Beemster, hielden de aanwezigen in de Raadzaal een kort ogenblik stilte. “Wat kan stilte toch mooi zijn”, vervolgde ze haar betoog. “Maar niet als het afgedwongen wordt”. Daarbij doelend op de mogelijke doodsteek welke is toegebracht aan enkele (culturele) verenigingen in de polder. Niet elke door de bezuinigingen getroffen vereniging blijkt op korte termijn alternatieven te kunnen vinden om het voortbestaan te garanderen. “Er is eenzijdig een bericht gedeponeerd bij de clubs zonder daaraan een heldere onderbouwing (cultuurbeleid) te koppelen”. Bleesing vraagt het besluit terug te nemen of op zijn minst te heroverwegen. “De betekenis van het vrijwilligerswerk in onze polder verdient een hoge positie op de zogenaamde kernwaardenkaart”.  

Dat de boodschap ‘kil en abrupt’, woorden vanuit de fractie van D66, was overgebracht waren de meeste partijen het wel over eens. Maar om de bal geheel bij het College, als uitvoerder van een in de Raad genomen besluit, te leggen ging in ieder geval de VVD te ver. “We hebben ingrijpende maatregelen moeten nemen om de begroting sluitend te krijgen”. PvdA/GL koppelde het verlenen van subsidie aan een aanwijsbaar effect, maar door het ontbreken van een helder beleid is het toetsingskader ver te zoeken. Ook BPP voelde voor een koppeling van subsidie aan het realiseren van wmo achtige doelen. Terugdringen van obesitas bij sportverenigingen of het  voorkomen van schooluitval bij jeugdactiviteiten. Het CDA achtte de bezuinigen “onsympathiek maar noodzakelijk”. De fractie wees op de noodzaak om bij heroverweging alternatieve dekkingen aan te geven. Dat komt aan de orde bij de Begrotingsbesprekingen. “Wij geven liever een soort startsubsidie om initiatieven mogelijk te maken dan een eeuwig durend infuus”. 

Wethouder Dings wees de commissie er fijntjes op dat het beleid al in 2014 was vastgesteld. “Gezien de situatie waarin we nu zitten en de nog te verwachten ontwikkelingen op het gebied van bijvoorbeeld de Jeugdzorg, zie ik niet echt ruimte voor dit en volgend jaar. Pas in 2020”. 

Het CDA poogde in een coalitieschorsing van vijf minuten om toch een enigszins herkenbaar en eensluidend geluid naar buiten te brengen. Natuurlijk werd de druk van de eigen achterban, ook op de publieke tribune, gevoeld. Maar harde toezeggingen werden ook in tweede instantie niet gedaan. Het wachten is nu weer op de Begrotingsraad. Een deel van het jeugdig publiek droop na afloop van dit agendapunt teleurgesteld af. 

Geert