Maandagochtend 3 september. De scholen zijn weer begonnen. Zo’n zestig derdejaars Hogeschoolstudenten verenigen zich om tien uur bij het Gemeentehuis. Daar vindt de aftrap plaats van een door de Hogeschool voor Toeristisch en Recreatief Onderwijs (HTRO) aangeboden ‘minor’ (=verdieping/verbreding van een studie) over de Beemster. Studenten studerend in verschillende steden (Rotterdam, Haarlem; Diemen) en komend uit diverse Europese landen (Spanje, Engeland; Oostenrijk; Vietnam; Finland, Slovenië). De voertaal is dus Engels.
Docent Zac Woolfitt legt in zijn inleiding (“aantekeningen maken is niet verboden”) kort uit wat de bedoeling is. De studenten hebben zowel Polen (imagoverbetering) als de Beemster (imago creëren) als thema. Want hoe ‘verkoop’ je een vlak land met koeien en graan, liggend onder de zeespiegel als toeristisch object? “What is the big deal?” Dat is precies de vraag waar deze studenten de komende tijd mee aan de slag gaan. Om bruikbare informatie te vergaren zullen ze in de komende periode vooral vijftig plussers aanschieten. Want daar ligt hun doelgroep: de zogenaamde kwaliteitstoerist. En die is (schijnbaar) vijftig plus. Dus: wordt u aangesproken, wees dan zo vriendelijk om deze jongelui te woord te staan. Er worden tijdens de inleiding weinig aantekeningen gemaakt. Zo af en toe verschijnt een mobiel om een foto te maken van een belangrijke sheet.

Daarna is Carol Westrik (Stichting Werelderfgoed Nederland) aan de beurt om in te zoomen op het begrip Werelderfgoed (natuur en cultuur) en de rol van Nederland daarin. De groei van de erkenning van de universele waarden (in 1975 nog door slechts twintig landen ondertekend, nu 193!). Recentelijk wordt een inhaalslag gepleegd om de geografische verdeling (continent Afrika blijft bijvoorbeeld nog achter) evenwichtiger te maken. Van de 1092 sites ligt ongeveer de helft binnen Europa! Dat een Werelderfgoedstatus ook ingetrokken kan worden, leert bijvoorbeeld Dresden waar de bouw van een (omstreden) nieuwe brug toch doorgezet werd. Tenslotte neemt Carol in haar betoog de studenten mee naar onze polder. De unieke situatie van de dubbele status (Stelling van Amsterdam loopt deels over ons grondgebied) en de redenen waarom onze polder uitgekozen is.

Maar dan is het toch hoog tijd om op pad te gaan. Er zijn twee locaties: de Cono en het Bezoekerscentrum inclusief agrarisch museum). Voor vervoer is gezorgd: huurfietsen. Het heeft heel wat voeten in aarde alvorens dertig studenten in beweging zijn. Al is het maar omdat bij sommigen de fietsvaardigheid niet optimaal is. Met Marianne als gids aan kop en ondergetekende als hekkensluiter, bereiken we de Cono veilig. Helaas zit een bezoek aan de fabriek zelf er niet in. Het proeven van de diverse kazen en korte uitleg over het begrip Beemsterkaas is er niet minder om. Uiteraard mag een groepsfoto niet ontbreken. Terug fietsen we via Breidablick en houden we even halt voor de buste van Leeghwater. Na de gezamenlijke lunch, gaat mijn groep lopend naar het Informatiecentrum waar Mies en Joop klaar staan om informatie te geven over de Beemster. Deze zullen de studenten hard nodig hebben om tot een goede onderzoeksvraag (in kader van promotieplan) te komen. Ik laat me vrijwillig ‘opsluiten’ in de container waar visueel een rondje boven de Beemster gemaakt wordt. Helaas is de gesproken tekst alleen in het Nederlands. (simultaan vertaling door de docent). Want van bovenaf krijg je toch de beste blik op onze opvallende infrastructuur. Want het zichtbaar maken hiervan is een lastige opdracht.

Volgend jaar (2019) vieren we dat we twintig jaar geleden Werelderfgoed zijn geworden. Visit Beemster is al druk met de voorbereidingen om dit niet ongemerkt voorbij te laten gaan. De inspanningen van deze studenten zullen ongetwijfeld een belangrijke input kunnen leveren. Dus: wordt u in de komende maanden aangesproken door studenten van de HTRO, wees zo goed om hen te woord te staan.

Geert