Wim en Anna Leonards-van Wulften uit Zuidoostbeemster zijn zestig jaar geleden in Amsterdam op 8 juli getouwd. Locoburgemeester Mario Hegger bezocht het ‘diamanten echtpaar’.

Ze hebben elkaar op een bijzondere plek ontmoet: de judoschool. Anna: “Ik was enig kind en mijn ouders vonden dat ik mezelf moest leren beschermen. Wim viel me op omdat hij altijd een paar minuten te laat binnenkwam”. Wim: “Ik ging voorafgaand aan de judo les altijd eerst zwemmen in het nabijgelegen binnenzwembad”. Er was al snel fysiek contact want Wim kreeg de opdracht een bepaalde judoworp op haar te oefenen. “Omdat hij niet zelf het initiatief nam om een keertje af te spreken, heb ik stiekem het draadje van mijn achterlicht eraf getrokken en Wim gevraagd om naar mijn defecte lichtje te kijken”, aldus de bruid. Omdat de judoschool failliet gaat en daarmee hun prille contacten verloren dreigen te gaan, gebruiken ze een heimelijke gleuf in een energiepaaltje bij het Concertgebouw als ‘brievenbus’. Zo houden ze contact en worden onder meer fietstochten ondernomen.

Na hun huwelijk krijgen ze de gelegenheid om een zolderkamertje bij hun muzieklerares Steinmetz, de moeder van zangeres Thérèse, te betrekken. Gelukkig is Wim handig en weten ze er met passen en meten een knusse kamer van te maken. Daar wordt ook hun oudste zoon geboren. Om meer ruimte te krijgen, verhuizen ze als eerste bewoners naar een nieuwbouwflat aan het Buikslotermeerplein. Daar wordt de jongste telg geboren.

Wim: “Ik werkte als amanuensis op de Hogeschool van Amsterdam. In een kamertje hadden we een lichtdrukapparaat. Om leerlingen blauwdrukken te leren maken. Het was in die tijd de gewoonte om nieuwe leerlingen eerst door te lichten alvorens ze toe te laten. Een jongen kwam de ruimte binnen, zag mij in mijn witte werkjas en veronderstelde dat ik de dokter was. Ik heb hem voor het kopieerapparaat gezet en op de startknop gedrukt. Niet veel later ontdekte hij dat ie in de maling genomen werd”.

Voor haar huwelijk was Anna gediplomeerd kinderverzorgster. “Ik belde bemiddelde gezinnen op of ze ondersteuning konen gebruiken. Het liefst een gezin met veel kinderen. Want anders zou ik ook ingezet worden voor huishoudelijk werk en dat was niet zo mijn stiel. Ben altijd dol op jonge kinderen geweest. Zoals te doen gebruikelijk, stopte ik na mijn huwelijk met betaald werken”.

Omdat een jongere broer van Wim al in de Beemster woont, maken ze kennis met de Zuidoostbeemster. Drieënveertig jaar geleden zijn ze daar gaan wonen. Ondanks de broze gezondheid van de bruidegom, zijn ze nog steeds actief. Anna: “Voorheen vormden we met enkele buren een muziekgroepje. Ik speelde onder meer dwarsfluit en Wim piano. Daarnaast zijn we ook creatief. Ik schilder, boetseer en knutsel poppenhuizen. Wim knutselt als voormalig instrumentenmaker graag aan zijn modeltreinbaan.” Vol trots laat ze de locoburgemeester een door haar man gerepareerde oude grammofoon zien en horen.

Geert