Een kind dat geconfronteerd wordt met de dood – of het nu gaat om een huisdier, een geliefde of een dierbare vriend – komt terecht in een wereld vol onbekende emoties. Verdriet, verwarring en zelfs angst kunnen samenkomen en vragen oproepen waar volwassenen soms het antwoord op schuldig moeten blijven. Toch zijn het juist de woorden, de verhalen en de gebaren van troost die kinderen kunnen helpen ruimte te geven aan hun gevoelens. Jenny Hamel, schrijfster en moeder, heeft zich deze taak eigen gemaakt: met haar troostboekjes biedt zij ouders en kinderen een liefdevol handvat om samen over verlies te praten.

Het verhaal begint thuis
In de Middenbeemster woont Jenny samen met haar vriend Mark en hun twee kinderen van elf en negen. Haar gezin, haar directe omgeving en hun dagelijkse verhalen vormen de bron van inspiratie voor haar boeken. Jenny merkt dat haar kinderen niet anders zijn dan de meeste kinderen: nieuwsgierig, open en vol vragen over alles wat ze meemaken. Maar wanneer ze geconfronteerd worden met verdriet, bijvoorbeeld bij het overlijden van hun geliefde huisdier, verandert de atmosfeer. “Kinderen hebben hun eigen taal van troost nodig,” vertelt Jenny. “Ze zoeken naar antwoorden en ze willen weten wat er met hun vriendje gebeurt na de dood. Het is belangrijk om hen daarin serieus te nemen, hen te betrekken bij wat er gebeurt en samen herinneringen te maken.”

Troost in verhalen
Met haar tweede troostboekje, Wat nou…als Gijsje niet meer is, richt Jenny zich op het verlies van een poes. Het boekje is geschreven vanuit haar eigen ervaringen: hoe vertel je een kind op een heldere, liefdevolle manier dat hun maatje er niet meer is? Jenny’s verhalen zijn zacht van toon, toegankelijk en warm, met herkenbare situaties en eenvoudige taal. Ze schetst een sfeer waarin verdriet niet wordt weggestopt, maar mag bestaan – waarin ruimte is voor tranen én voor herinneringen.

Het boekje biedt ouders handvatten om het gesprek aan te gaan. Jenny benadrukt: “Maak herinneringen zodat troost ervaren kan worden.’’ Door samen stil te staan bij het leven van het huisdier, krijgen kinderen de kans om hun gevoelens te uiten en betekenis te geven aan het verlies.

Wat vertel je een kind over de dood?
De dood is voor veel volwassenen een lastig onderwerp – laat staan voor kinderen. Toch is het volgens Jenny essentieel dat de dood bespreekbaar wordt gemaakt. Het wegstoppen, het verzwijgen, maakt het verlies vaak alleen maar groter en zwaarder. Jenny’s boekjes nodigen uit tot een open gesprek, waarbij ouders eerlijke antwoorden geven en kinderen de ruimte krijgen om te vragen, te rouwen en te dromen.

“Het belangrijkste is dat je als ouder niet bang bent om te praten,” zegt Jenny. “Kinderen merken alles. Soms zijn ze bang om hun verdriet te uiten, omdat ze denken dat ze jou nog verdrietiger maken. Maar juist door samen te praten, samen te herinneren, komt er ruimte voor troost.” Jenny’s verhalen bieden ouders een houvast: eenvoudige metaforen, zachte illustraties en rituelen helpen kinderen om grip te krijgen op wat hen overkomt.

Het proces van schrijven en delen
Jenny voelt zich verbonden met haar lezers, vooral met kinderen en ouders die op zoek zijn naar troost. “Mijn eigen gezin is mijn inspiratie,” zegt ze. “Wat zij meemaken, wat ik zelf voel – dat probeer ik in mijn boekjes te verwerken.” Onlangs sprak Jenny op een symposium over rouw bij kinderen. Ze deelde haar inzichten en ervaringen. “Het viel me op hoeveel mensen worstelen met dezelfde vragen. Rouw bij kinderen is nog altijd een onderwerp waarover weinig wordt gesproken, terwijl het zo belangrijk is om hier aandacht aan te besteden.”

Jenny merkt dat haar boekjes niet alleen troost bieden, maar ook onderbouwing – een soort houvast voor ouders die niet goed weten hoe ze moeten beginnen. “Soms hebben volwassenen het gevoel dat ze alles moeten oplossen, maar eigenlijk gaat het om samen zoeken, samen voelen.”

Herinneringen maken en samen rouwen
Het derde deel van haar reeks zal gaan over het overlijden van een hond. Jenny heeft al ideeën voor de volgende boekjes en hoopt dat haar serie steeds meer ouders en kinderen zal bereiken. “Het belangrijkste is dat de dood niet iets engs of verbodens blijft. Kinderen mogen weten wat verlies is, wat gemis betekent, en dat troost altijd te vinden is in de herinneringen die je samen maakt.”

Op de Zondagmarkt in de Middenbeemster, op 7 september, zijn de troostboekjes en andere materialen te vinden. Ouders kunnen er terecht voor het eerste deel, Wat nou…als oma er niet meer is, dat nog steeds te koop is, net als het nieuwste boekje over Gijsje. Op de website www.thuisintroost.nl kunnen de boekjes besteld worden voor €12,50.

Even wegdromen in een verhaal
Voor kinderen zijn Jenny’s verhalen bij uitstek geschikt om even weg te dromen. Ze mogen zich verliezen in het verhaal van Gijsje de poes, of later van de hond, en zich herkennen in de emoties van de personages. De zachte illustraties en de troostende woorden vormen een veilige plek waar alles mag worden gezegd en gevoeld.

Jenny hoopt dat de lezers vooral rust en ondersteuning vinden, en dat haar boekjes bijdragen aan het verwerken van verdriet. “Het is belangrijk dat kinderen weten dat ze niet alleen zijn in hun gevoelens. Elk kind mag verdriet hebben, mag vragen stellen en mag troost zoeken. Mijn boekjes zijn er om hen daarbij te helpen.”

@Marieke